hirrio

hirrĭo ( irrio ), īre, v. n., of dogs, to snarl: hirrire = garrire, quod genus vocis est canis rabiosae, Paul. ex Fest. p. 101 Müll. N. cr.; cf.: hirrit hotan kuôn apeilêi hulaktôn, Gloss. Philox.:

veluti est canibus innatum, ut, etsi non latrant, tamen hirriant,

Sid. Ep. 7, 3; Diom. 367 P.